Miss Bera
Onze Miss Bera
is verloofd met Prins Dux
op 17 december
2013
Op 18
februari 2014 worden de puppies verwacht
Hier kan je alle avonturen lezen van deze zwangerschap en
straks over de puppies..
Wat gaat het snel!
3 april 2014, Pieterburen
7 Weken oud zijn ze nu en nog een weekje dan gaan de eersten
al weg naar hun nieuwe eigenaar
Het was echt te druk om alles hier bij te houden, op
Facebook lukte dat redelijk goed en heb ik bijna elke dag
een verslagje gedaan. Maar ja niet iedereen heeft natuurlijk
Facebook.
Er zijn nog drie reutjes waar we een goed tehuis voor
zoeken. Het vrouwtje Vóila gaat verhuizen naar Terschelling,
een van de reutjes naar Haarlem en eentje naar Duitsland
Mooie
IJslandse namen:
18 februari 2014
De namen zijn nu officieel. Ze moeten vrij snel
verzonnen worden en de naam moet beginnen met een F. Ik was
al weken bezig met speuren naar de mooiste en had inmiddels
veel reuennamen gevonden en één mooie meisjesnaam had ik nog
vanuit de tijd dat ik een naam moest verzinnen voor HKH
Freyja II, ik kon toen niet kiezen, heeft weken geduurd(toen
kon dat nog). Dus vandaar dat ik dacht ohhhhh die mooie
naam, die doen we nu. Alsof ik van te voren voelde dat er
veel reutjes geboren zouden worden. Twee leuke meisjes uit
mijn dorp en Louwke natuurlijk hebben geholpen met de
uiteindelijke keuze.
En we hebben een weegmomentje.
Fram, reutje, eerstgeborene, 516 gram. Fram
betekent Voorwaarts.
Fjóla, teefje, als tweede geboren, 440 gram.
Fjóla betekent viooltje.
Flibbi, reutje, de derde in de rij, 398 gram.
Flibbi betekent kraag en ik hoop dat hij minstens net zo’n
mooie kraag krijgt als Miss Bera.
Flugar, de vierde van het stelletje, 429 gram. Flugar
betekent vleugel.
Fjör, de vijfde, 437 gram. Fjör betekent leven,
kracht.
Foss, de laatste van het stel, de zesde, 465 gram. Foss
betekent waterval.
De bevalling:
14 februari 2014
Jaaaaa, 4 dagen te vroeg, dat wel, maar kerngezond worden
er 6 pupjes geboren!
1 teefje en 5 reutjes. Wat een avontuur! Ik was er al
bang voor dat het te vroeg zou gebeuren, want Miss Bera was
zo onrustig steeds en echt we hebben een hele week bijna er
niet van geslapen. Steeds kreeg ik weer een heel lief klein
slikje op m’n hand en als ik dan mijn ogen opende zat Miss
Bera zwaar hijgend voor me, niet wetende wat haar allemaal
overkwam. Ten minste zo leek het. En dan ging ik haar
zachtjes masseren over haar harde buikje en gaf haar wat
Bach resque remedi druppeltjes en nam er zelf ook wat en zo
vielen we dan meestal weer even in slaap. Niet voor lang
want zowat elk uur herhaalde dit tafereeltje zich. Soms lag
ze ook naast me met haar hijgende lijfje, naast mijn kussen,
naast m’n gezicht en echt ik dacht steeds straks valt zo’n
pupje in m’n gezicht met al dat kleverige lieve puppiebloed
iewwwww…
De ochtend van de 14e was het allemaal veel erger
het hijgen hield niet meer op. Soms dacht ik ze kan er wel
in blijven, dus probeerde haar gerust te stellen. Niets
hielp, dus vermoedde ik echt dat de bevalling dichtbij was.
Toen ze een klein beetje ging overgeven moest ik denken aan
de woorden van Louwke, de fokster, over haar hondje die
vorig jaar bij mijn logeerde en ook bij ons beviel van 4
mooie pupjes. Als Urdur gaat overgeven dan is de dag
aangebroken …. Nou, het was nog niet gezegd, of het eerste
pupje kwam er al aan. Ja hoor en op ons bed! Om 10:22. Heel
vlotjes kwam het tweede pupje om 10:48, derde 11:10, vierde
11:43, jeetje vijfde om 12:25 en ook nog een zesde om 12:44!
Bij het eerste pupje jankte Bera zachtjes en deed ze een
soort van vreugdedansje, echt waar en ik had de tranen ook
in m’n ogen, zo lief ons eigen Beraatje. Na het eerste pupje
ging ze naast bed liggen op de grond op een plekje wat ik
ook voor haar klaar had gemaakt en daar kreeg ze de rest van
de baby’s. Elke keer duwde ze het pupje dan weer aan de
kant, tja en ik pakte het dan op en legde het op het grote
bed. Ik had een soort van nestje gemaakt van fleece
dekentjes en een kruikje erbij gelegd. Nodig of niet nodig,
het voelde goed zo. Inmiddels was mijn vriendin uit
Nieuwegein, Karin, ook gearriveerd en samen hebben we
uiteindelijk Bera gesommeerd ook op het grote bed te komen,
om te gaan liggen en hebben we de baby’s aan de “tiet”
gelegd. Ja, en dan zie je dat het echt waar is, wat
Buurvrouw Lies ons vertelde, dat het zogen van de baby’s bij
de moeder een soort van hormoon losmaakt, waardoor Bera haar
moedergevoelens gestimuleerd worden. Toen ging eigenlijk
alles vanzelf.
De pupjes liggen nu in een campingbedje naast het grote bed
en ik slaap met oordoppen in en als een pupje echt hard
piept dan staat oma Astrid gelijk naast het bedje, dus de
nachtrust wordt soms wat ingehaald door hazenslaapjes
overdag.
Het eerste verhaal:
Verloofd
Vandaag heeft mijn Miss Bera zich verloofd met
Prins Dux, een knappe blonde verschijning uit het midden
van het land. En volgende week kom de Prins logeren voor een
gezellige wilde liefdesvakantie. Ja hoor en je snapt het
vast al wel…. Dan komen er in het voorjaar hier weer jonge
pupjes in huis. Ik neem me vast voor dat ik GEEN pupje houd.
Ik weet het zeker!
Wel verheug ik me er enorm op, al die avonturen. Al die
heerlijke jonge hondjes te mogen zien opgroeien hier, 8
weken lang! Mooie IJslandse namen te mogen verzinnen.
Iedereen leeft ook zo mee en al mijn Facebook vrienden en
vriendinnen hebben druk meegezocht naar de juiste kandidaat.
En wat zal Miss Beriebeer een schat van een moeder zijn, ze
heeft dat al bewezen toen hier eerder dit jaar een nestje
van een logé hond geboren werd. Urdur, de moeder van dikke
Beer. Ze was zo lief voor de pupjes, slikte ook de vieze
smurriepoepjes op als Urdur daar te moe voor was. Dan kreeg
ik vervolgens, als ik niet uitkeek ook een dikke slobber
over m’n wang, iew!
Er is alleen één ding waar ik vreselijk tegenop zie
en ik herinner me het nog maar al te goed. Ik had dus Urdur
hier te logeren dit jaar, een mooie IJslandse hond, de
moeder
van mijn Miss Bera. Hoogzwanger was ze bij aankomst in
Pieterburen en de bevalling was hier ‘s nachts op mijn bed.
De Meeste belevenissen in deze periode waren
onvergetelijk, zo mooi, zo prachtig. Ik denk er vaak aan
terug. Met twee van de pupjes* heb ik nog altijd veel
contact en wandel ik regelmatig mee langs de Lek, als ik
daar in de buurt moet optreden(als mijn alter ego Gre
Parelmoer) Esky en ook Tojaz zijn inmiddels uitgegroeid als
de mooiste IJslandse honden en Miss Bera loopt dan als een
trotse tante ruig te spelen, te zwemmen en ook zachtjes lief
te moederen over ze.
Maar er waren ook meerdere dingen eng en vies, echt
doodeng en vreselijk vies.
Het allerergste en waar ik nu zo erg tegenop zie, was het
volgende …
Ik zat al heel vroeg lekker in het zonnetje, pupjes, mama
Urdur en tantes voor de laatste keer pap gevoerd. Na het
laatste ochtend wandelingetje met de hele wilde vrolijke
puppy’s naar de achtertuin. Na weer een vreselijk kort
slapeloos nachtje, mede omdat kleine Elja nu echt kan
blaffen hahaha. Ik heb het er allemaal graag voor over.
Goed, ik zit dus in het zonnetje, de pupjes spelen nog een
beetje slaperig in het netjes platgetrapte grasnestje onder
een prikstruik en opeens hoor ik Urdur steeds zachtjes
janken en wat heen en weer lopen, van de pupjes en weer
terug naar een soort van nieuw grasplekje. Ik denk NEE HE
... ZALTOCHNIETNU ... Louwke* had het me verteld en ik had
er de hele week wat tegen opgezien. Voor het volgende wolven
ritueel. En ja hoor, Urdur gaat opnieuw zachtjes janken, een
soort van lokroepje. En ik zie een golfje vies wittig spul
uit haar bekje vallen in het grasnestje en hup met zijn
allen er bovenop en smullen van de kotsiekotsie. Ik vond het
niet eens vies, ik was ontroerd.. Zoveel moederliefde...
Zal ik straks ook zo ontroerd zijn? Wordt vervolgd!
Tot de volgende keer!
Astrid Wevers
*Louwke is mijn vriendin en de eigenaresse van Urdur.
*Esky en Tojas zijn twee van de pupjes uit het nestje van
Urdur en ze wonen nu langs de Lek.
Meer
lezen over Astrid en haar IJslandse honden op Facebook? Dat
kan:
www.facebook.com/astridingridwevers
Meer lezen over Gre Parelmoer?
www.facebook.com/greparelmoer